Pembe Düşler

İlk hamileliğimden tam 6 yıl sonra hiç istemeden yine hamile olduğumu öğrendim .Hadi bari oldu bu sefer ki erkek olsun diye heveslendim  .Doktor randevusundan  sonra kız  olacağını öğrenince  arsız  arsız  ağladım utanmadan.

Küçücük  bir bebekken   başka bir ülkede  başka bir dilde yeni  bir  hayata  başladık .
Zor bir  bebekti  ,yalnızdık ,kendi yağımızda  kavrulmaya  çalışıyorduk .Bir  anne  olarak  tüm  enerjimi,sabrımı   yeni okula başlayan  ,yeni bir  dil öğrenen  büyük kızıma  vermiştim  .
O küçücük  bebek hırçın bir canavara dönüştü üç yaşında  ağlama krizleri bir süre sonra isteri krizlerine dönmeye başladı .İstediği  olmadığında sokaklarda saatlerce ağlayan ,çamurların  üzerine yatan  ,oyuncaklarını  parçalayan   ,mağaza vitrinlerine kafa atan   örgülü saçlı güzel bir çocuk oldu ."Hayır" ın anlamını bilmeyen ,bu kelimeyi duymak bile istemeyen sinir abidesi ,istediği yapılmadığında annesinin saçlarını avuçla yolmaktan ,arkadaşlarının kollarını ısırıp morartmaktan ,ablasını tekmelemekten  geri kalmıyordu .

Sonunda yolumuz çocuk pedegoguna çaresizce düştü .Tek kelime konuşmadan saatlerce oturdu pedagogun yanında ,yalnızca annesinin açıklamalarını ,doktorun yorumlarını dinledi .Sessizliğini pedagog Almanca anlamamasına yordu .Küçük cadı her bir kelimeyi anlıyor ama olaya  dahil  olmak istemiyordu."Öfke kontrol Problemi "olduğunu  öğrendik  bu  seansların  sonunda . Aldığımız  tavsiye ise  sinirlendiğinde bir şeyler fırlatmaya başladığında kollarını  tutmak ona sıkıca  sarılmak  ,sakinleştirmek ,ve yanında olduğunu  hissettirmekti.
Enerjisini atabilmesi ,sinirlenmesine zaman kalmaması için onu spora yönlendirdik.Baleye , jimnastiğe ,yüzme kursuna yazıldı .Tüm gün kreşte kaldıktan sonra gittiği spordan eve geldiğinde yorgunluktan canı çıkıyor ,televizyonun karşısına yatıp kalıyordu .Kitap okumayı ,yazı yazmayı öğrendi  okula başlamadan .

 Şimdi ise bizim küçük cadı  6 yaşında  güzeller  güzeli bir kızı oldu .Ağustos ayında okula başlayacak .Sinirlendiğinde öfkesini kontrol etmeyi öğrendi .Oyuncaklarını fırlatmamayı ,arkadaşlarını ısırmamayı da .Annesinin iki tel saçını yolmamayı da ...
Artık büyüdü ,hırçınlıkları bitti .o zor günleri atlattık hep birlikte .

Ve işte küçük meleğimiz ve tatlı rüyalara daldığı pembe odası .Pembe  yatak  ,pembe cibinlikler ,pembe duvarlar ve pembe düşler....